دلم گرفته.
دقت کردم دیدم چقدر بدون اینترنت زندگی ساکت میشه. و احتمالا من کتاب خون تر میشم. چون چیزی جز کتاب باقی نمیمونه. حتی شاید دیگه کتاب صوتی هم نداشته باشیم.
ممکنه اینجا رو هم از دست بدم؟ نمیدونم دقیقا چه گستره ای رو در بر میگیره این قضیه.
روزی که خودم و پدر و مادر و خواهرم از این خراب شده رفته باشیم، روز خوشبختی منه. اون روز دیگه هیچی نمیخوام. فراموش میکنم ایرانی هم وجود داشته.
خیلی دقیییق و حساب شده تو مسیر تبدیل شدن به کره شمالی هستیم.
همین الان بهم گفت: تو ناجی زندگی من شدی :)