پارسال تابستون که زبان فرانسه رو شروع کردم با یه کلاس تقریبا 10 نفره تو آموزشگاه بودم. به جز یه نفر، بقیه هیچی از این زبان نمیدونستیم و یکی دو جلسه اول همه پنیک کرده بودیم. یادمه قبل اینکه واسه کلاس ثبت نام کنم همش میترسیدم که اگه نتونم یاد بگیرم چی؟ اگه خیلی سخت باشه و من خنگ باشم چی؟ حتی تا چند جلسه اولم همین فکرا رو میکردم و هی میگفتم من چطوری قراره یه روزی این زبانو حرف بزنم و بنویسم و بفهمم؟ خلاصه ترم اول گذشت و اون کلاس 10 نفره هم ادامه پیدا نکرد. یه نفر کلا فاینالو قبول نشد، بعضیا با تایمش تو پاییز مشکل داشتیم و خلاصه کلاس بهم خورد. از اون جمع، 3نفر با هم کلاس خصوصی گرفتیم. یه جمع کوچیک ولی صمیمی تر بود. اون کلاسم حدود 4 -5 ماه یعنی تا یکم قبل از کرونا ادامه پیدا کرد و بعدش بازم یه نفر ازمون کم شد چون سرعت کلاس براش زیاد بود و نمیرسید پا به پای کلاس بخونه. موندیم 2 نفر. کرونا شروع شد و کلاس تقریبا 2 ماهی کنسل شد به امید اینکه اوضاع درست میشه و میتونیم دوباره حضوری ادامه بدیم ولی نشد.
خلاصه دوباره تو اردیبهشت بود فکر کنم که کلاسو شروع کردیم و البته این دفعه آنلاین. این چند ماه از اون کلاس 10 نفره فقط یکیشون که همین همکلاسیم باشه واسم باقی مونده بود که از نزدیک چهرشو دیده بودم و میشناختمش. ولی دیشب خیلی یهویی پیام داد که یه شرایطی براش پیش اومده که دیگه نمیتونه کلاسو ادامه بده و عذرخواهی کرده بود و این حرفا. یکم شوکه شدم چون همون دیروز داشتیم راجع به کلاس حرف میزدیم و میگفت کاش این جلسه کتابی که داریم تموم بشه و بریم سراغ یه کتاب جدید. یعنی اصلا برنامه ای واسه نیومدن نداشت. بخاطر همین نگران شدم که یهو گفت دیگه نمیتونه بیاد و بهش گفتم اگه مشکلی هست و کمکی از من برمیاد، حتما بگو. ولی خداروشکر گفت مشکل بدی پیش نیومده و فقط موقتا نمیتونه کلاس بیاد. خیالم راحت شد و تازه احساس غم کردم! از اون 10 نفر، این دختر آخرین نفر بود و دیگه معلوم نیست بتونیم دوباره با هم کلاس داشته باشیم یا نه.
به این فکر کردم که واقعا تو این دوران کرونا که همه چی مجازی شده، همین چندتا آدمایی که از دوران سابق و دنیای حقیقی میشناسیمشون و یه زمانی رو در رو باهاشون حرف زدیم و خندیدیم و شاید لمسشون کردیم، چقدر ارزشمندن. و حتی اگر در حد یه همکلاسی باشن بازم از دست دادنشون غم انگیزه. از دیشب بیشتر احساس تنهایی میکنم. با اینکه با استادم صحبت کردم و احتمالا از چند هفته دیگه به یه گروه 2نفره اضافه میشم و 2تا همکلاسی جدید پیدا میکنم، ولی بازم اونا رو که از نزدیک نمیشناسم. یه جورایی غریبه هستن و مثل همکلاسی سابق نمیشن :)
کاملا میشه تاثیر روانی سبک زندگی جدید و کمبوداشو حس کرد.حتی با چیزی به سادگی تغییر کردن همکلاسی.
کرونا دیگه قراره چه چیزایی رو از ما بگیره؟
آره قشنگه خیلیم قشنگه ولی تنهایی سخته کلاس یا جمعی بهتره
آره تنهایی بخصوص واسه شروع سخته.
بالاخره تونسم یکی ازین پستای اسکرولی طور رو کامل خوندم
ای وای منم بعد انگلیسی زبان مورد علاقم فرانست یه بار سعی کردم بصورت خود آموز بخونم ولی متوجه شدم مثه عربی خیلی وابسته به تلفظاته مثلا تلفظ ته حلقی یا با بینی و اینجور چیزا واسه همین بیخیالش شدم 
عاقا من همیشه طولانی نمینویسم :/
ولی خدایی خوندن پستای طولانی سخته
آره تلفظای عجیب داره مثل ن نزل که همون یه چیزی بین ته حلق و توی بینیه
ولی حیفه نخونیا. زبان قشنگیه. اصلا هم قصدم ترویج زبان فرانسه نیست