مزاحم

اینکه من الان 3 ساعته واقعا به سیگار نیاز دارم ولی سیگارم تموم شده و طی یه حرکت مثلا عاقلانه دیگه نخریدم و از طرفی یه موجود مزاحم تو اتاقمون هست که نمیشه به دهنش اعتماد کرد و جلوش سیگار کشید بسیار حس گندیه

و البته چنان زهر چشمی دارم ازش میگیرم که یاد بگیره وقتی واسه انتخاب یه اتاق میاد و میبینه آدمای اون اتاق از اومدنش خوشحال نیستن، همون اول دمشو بذاره رو کولش و بره.

هم اتاقیم و بچه های اتاق کناری از برخوردی که از دیروز تا حالا باهاش داشتیم یکم دچار عذاب وجدان شدن!!

ولی من هیچ حسی ندارم. بعد از این چند سالی که گذشت حاضر نیستم دیگه واسه هر کسی بیخود دل بسوزونم. این آدمی که من میبینم نباید بهش رو داد و از همون اول باید بهش فهموند چی به چیه وگرنه بعدا دیگه نمیشه جمعش کرد.

دارم میبینم کاملا تنهاست و این تو خوابگاه غیر طبیعیه مگر اینکه رفتارت مشکلی داشته باشه.

همون اول که اومد براش توضیح دادیم تو اتاق وضعیت چطوریه و هر کسی چه وظیفه ای داره.

امروز تمیز کردن اتاق با من و دوستم بود. ما ظهر تمیز کردیم ولی غروب که داشتم تو اتاق راه میرفتم دیدم جلوی در دوباره کثیف شده!! دوستم کلا  زیاد به این چیزا حواسش نیست ولی من چرا تا حدودی.

حدس زدم کار اونه. چون ورودی در اتاقمون طوریه که اگه حواست نباشه پاتو کجا میذاری کثیفی بیرون در میاد تو اتاق.

گفتم بذار یه وقتی که هم اون هم دوستم تو اتاق هستن بپرسم کار کیه.

آخر شب که دوتاشون بودن اول از دوستم پرسیدم و گفت نه. بعد از اون پرسیدم و گفت آره آخه جلوی در فضاش ناجوره. گفتم مسئله ای نیست ما تازه ظهر اتاقو تمیز کردیم، الان یه لحظه خودت تمیز کن (خبر داشتم تو تمیز کردن اتاق تنبله واسه همین این کارو کردم که بدونه اینجا اتاق قبلی نیست و ما هم هم اتاقی های قبلیش نیستیم)

موقع تمیز کردن گفت من الان اینجا رو تمیز میکنم ولی تقصیر من نیست اینجا رو هر کاری کنین بازم کثیف میشه(یه جورایی داشت از تمیز کردن های بعدی در میرفت). گفتم ولی تا دیروز که اینطور نمیشد. چیز خاصی نیست همه ما اوایل که اومده بودیم تو اتاق با ورودی در مشکل داشتیم کم کم یاد گرفتیم کجا پامونو بذاریم که اتاق کثیف نشه. تو هم کم کم یاد میگیری.

من اصلا آدمی نیستم که سختگیر باشم یا بخوام به کسی بخصوص تازه وارد زور بگم و اصلا این کار درست نیست. به هر حال همه هم اتاقی هستیم.

حتی خیلی وقتا کارها رو انجام میدم یا تو کارای دوستام کمکشون میکنم بدون اینکه خودشون بخوان. ولی واسه آدمی که ارزششو داشته باشه و بیخود پررو نشه که این دختر به نظر نمیرسه از این مدل آدما باشه.

روابطمون باهاش عادیه. نه بدیم و نه صمیمی. این بهترین راهه برای اینکه مشکلی پیش نیاد.

اینطور که از دیگران فهمیدم دوست پسر داره و جمعه به جمعه میره دیدنش. اگه بدونین چقدر دعا میکنم رابطش با پسره بهم نخوره که حداقل جمعه ها از دستش خلاص شیم. خداروشکر واسه عید خیلی زود میخواد بره اگه کلاساشو بتونه بپیچونه که امیدوارم بتونه. بماند که بساط م*ش*ر*و*ب شنبه غروبمونو بهم زدالبته من که دیگه نمیخواستم بخورم. یه نوشیدنی معمولی میخوردم ولی کلا بساط دورهمی بهم خورد دیگه.

حالا فکر نکنین من چه آدم بداخلاق و سنگدلی هستما.. نه والا اصلا اینطور نیست. اتفاقا واقعا آدم سازگاری ام تو فضاهای جمعی ولی این دختر بحثش فرق میکنه. یه ترم هم هیچکسو از تنهایی نمیکشه. ترم بعد میره تو یه اتاق جدید با اونا صمیمی میشه.

این یه مورد از چیزایی بود که از دیروز تا حالا پیش اومد.

البته موقع خواب یا درس خوندن یا یه سری چیزای دیگه مراعاتشو میکنیم. ما نمیخوایم از قصد اذیتش کنیم. فقط چون فهمیدیم بی مسئولیته و اگه باهاش صمیمی شی دیگه نمیتونی کاریش کنی داریم یکم سخت میگیرم و روابطمون کاملا عادی و کنترل شدست. به نفع خودشه که مسئولیت پذیر باشه و حد و حدود خودشو بدونه. وگرنه 4 سال تو خوابگاه هی باید از این اتاق به اون اتاق بره و مدام تنها باشه.