ای داغ بر دل نشسته

- به پست و استوری های قبلی "ی" نگاه میکنم که توشون داره میخنده و به این فکر میکنم که امروز دیگه بابا نداره. دختری که 2 سال از من کوچیکتره و وسط این روزای تلخ پدرشو هم از دست داده. به این فکر میکنم که 2 ماه پیش وقتی میخندید حتی یه درصد فکرشو میکرد 2 ماه بعد چنین اتفاقی بیفته؟

- دارم استوری هامو چک میکنم و میرسم به استوری "آ" که همین چند وقت اخیر مامانشو از دست داده و حالا دلتنگی یه وقتایی از پا میندازتش. "آ" همسن منه و دیگه مامان نداره.

- بعد یاد "ش" میفتم که خودش دیگه بین ما نیست. به مامانش فکر میکنم که بعد گذشتن نزدیک به 1 سال، همچنان هر آخر هفته سر خاکشه و ازش مینویسه. "ش" هم چند ماهی از من بزرگتر بود و یه شب خوابید و صبح دیگه بیدار نشد.

همه این "از دست دادن" ها در عرض کمتر از 1 سال اخیر اتفاق افتاده.

تو این مسیر قراره چه چیزایی رو از دست بدیم و در ازاشون چی بدست بیاریم؟ واقعا می ارزه؟

+ شهریور سالگرد "ش" میرسه و نمیدونم طاقت اینو دارم که دوباره با مامان و باباش روبرو شم یا نه.

+ دیشب مامان بزرگ تو خوابم بود. کاش امشبم بیاد.