" روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق
شرط آن بود که جز ره این شیوه نسپریم " حافظ شیرازی
مگه میشه یه بیت این همه انگیزه به آدم بده اونم تو همه ابعاد زندگی؟؟!! که حتی تو اوج استرس و ناراحتی هم وقتی یادش میفتی آروم بشی.
من عاشق ادبیاتم با اون همه شعرای زیبا و دلنشینش :)
همیشه ادبیات پایین ترین نمره رو میوردم
تو آزموناهم سفید میذارمش^_^
این حد از علاقه غیر قابل تصوره
هیچ کاری نمیشه کرد
ای بابا :(
دیگه جواب نمیده |:
چه بد :(
اگه موسیقی هم جواب نده، دیگه باید چی کار کرد؟!
خیلی خوبه اینجور چیزا میتونه حالتو عوض کنه رویِ من که کل دیوان حافظ و سعدی هم کارساز نیس ]-:
آره شعر یا موسیقی خیلی تاثیر میذاره :)
عه چرا؟ تو که همیشه نوشته های قشنگی میذاری.