رابطه قشنگه ولی با آدمش.
این بنده خدا خیلی آدم خوبیه و مطمئنا واسه خیلیا هم مناسبه ولی آدم زندگی من نبود.
کلا ۲_۳ هفته بود آشنا شده بودیم. نمیدونم عجله کردم یا کارم درست بود که گفتم ادامه ندیم. اون حسی که باید داشته باشم رو نداشتم. نمیخواستم ناراحتش کنم و واقعا فکر نمیکردم واسه کات مقاومت کنه. خودش نمیدونه ولی من در حقش کار درستو کردم. الان میتونه با یکی آشنا بشه که قلبا میخوادش. منم سعیمو کردم ولی نشد. حقیقتا خیلی هم واسه رابطه توان ندارم دیگه. زندگی خودم به تنهایی به اندازه کافی چالش داره برام. دیگه چالش های رابطه رو نمیتونم هندل کنم. از اول اشتباه کردم. نباید میذاشتم در همین حد هم جلو بریم. مشاورم بهم گفت کلا فعلا رابطه برات ضرره واردش نشو. ولی گفتم دارم با یکی آشنا میشم گفت بهتر بود چند ماه دیگه صبر میکردی، الان زوده برات و حالا که تو آشنایی قرار گرفتی خیلی آروم پیش برو. منم واقعا داشتم آروم پیش میرفتم ولی اصلا دیدم در همین حد هم نمیتونم تحمل کنم. مشاورم راست میگفت، زوده برام. بابت این بنده خدا هم عذاب وجدان گرفتم -_-
آره دقیقا
جدا از همه چیزایی که درباره رابطه کوتاهی که ازش خارج شدی و باقی چیزا واقعا جذاب ترین بخشش برای من اون قسمت مشاوره اینکه یکی باشه که به آدم راهکار بگه بر اساس حال روحی و ذهنی جالبه واجب شد بگردم یه مشاور خوب پیدا کنم
آره واقعا مشاورم گفت زوده، من گوش ندادم-_-
بالاخره اون تخصصشه. یه چیزی میدونه و میبینه که میگه زوده. واقعا راهنماییاش تا حالا همه واسه من مفید بوده.