امروز استوری یکی از دوستامو دیدم از شهر دانشگاهی. هواش بارونی بود و بعضی از درختا زرد و قرمز شده بودن. تعجب کردم اونجا چه زود پاییز اومده. دلم میخواد زودتر برم اونجا و دوستامم باشن و دور هم باشیم. دلم واسه کافه های شهر تنگ شده. بریم دوباره جمع شیم دور هم بگیم بخندیم یکم. دلم هوای سرد میخواد و لباسای گرم. بماند که بعد ۳ ترم دوباره باید بریم دانشگاه و لباس مناسب ندارم و موندم اصلا چیزی گیرم میاد یا نه. باورم نمیشه ۲ هفته دیگه اول مهره. من از این تابستون واقعا هیچی نفهمیدم و خوشحالم که داره تموم میشه. خیلی تابستون بدی بود. حالا نه اینکه در ادامه زندگی واسم چیز خاصی ریده باشن ولی خب امیدوارم به بهتر شدن اوضاع. واقعا امیدوارم.
+ من باید فردا ۸ صبح بیدار شم :/
تایم خوابمم خیلی داغونه. باید درستش کنم واقعا.
یور وِلکام
چِینج یور لوکِیش
عجب راه حلی! مرسی
هوای برفی که خداسسس لحظه شماری میکنم واسه اومدن فصلش
طرفای ما برف زیاد نمیباره. مگه اینکه آدم بره ییلاق و اینا :(
کلا تابستون فصل شاد و دوست داشتنی ای یه مخصوصا به خاطر سر سبزی و مسافرت رفتناش و از همه مهمتر تنوع زیاد میوه هاش
ولی ازونجایی که من به شدت آدم گرمایی ای هستم و برقم که امسال مدام قطع میشد و از همه مهمتر کرونایی که تو مرداد گرفتارش شدم بم خوش نگذشت و در کل فصلهای سردو بیشتر می پسندم و عاشق برفم.
پ.ن: لانگ کامنت گذاشتم
قبول دارم مسافرتا و میوه های تابستون خیلی خوبن ولی واقعا گرماش آزاردهندست. البته مسافرتم تو بهار بیشتر کیف میده به نظرم بخاطر بهتر بودن هوا. تازه الان که با این کرونا نمیشه مسافرت درست حسابی رفت :(
حیف هوای سرد و برف و بارون نیست؟ تازه لباسای زمستونی رو هم خیلی دوست دارم
پ.ن: برای اولین بار